Yosemite
Blijf op de hoogte en volg Familie
01 Augustus 2012 | Verenigde Staten, San Francisco
Hieronder ons verslag van ons verblijf in Yosemite National Park
Maandag hebben we de camper opgehaald en is onze kampeerreis dan echt begonnen. Met een taxi zijn we naar het verhuurbedrijf gegaan, waar we al om 08.30 voor de deur stonden. Eigenlijk gingen ze pas om 09.00 open, maar we mochten toch al naar binnen en werden meteen geholpen (we hadden geluk want andere Nederlanders die net terug kwamen van hun reis vertelden ons dat zij bij vertrek tot 17.00 hadden moeten wachten). We kregen uitgebreide instructies (de instructies over de slang en de “grey en black tank” deden ons erg aan de film RV denken) en na afhandeling van alle formaliteiten konden we tegen 11.00 vertrekken.
Een snelle blik door de kastjes leerde ons dat we maar beter meteen naar de Walmart konden rijden om wat fatsoenlijke kampeerspullen aan te schaffen want de uitrusting van de camper is wel erg karig. Een beetje geoefende kampeerder kan hier echt niet mee uit de voeten. Dus bij de Walmart in de buurt de uitrusting aangevuld (o.a. 4 grote plastic bekers, een fatsoelijke koekenpan, snijplank, mes, BBQ spullen), en heel veel drinken en eten voor een paar dagen ingeslagen. Staan we bij de kassa met 2 volle karren boodschappen, doet de Visa kaart het niet! Andere pasjes hebben we niet, dus we konden niet betalen. OMG! Volgens de cassiere zou het aan mijn Visa kaart liggen, maar wij geloofden dat niet, dus we gingen eerst maar even lunchen bij de Subway ernaast. Daar kon ik wel gewoon betalen met mijn Visa kaart, niks aan de hand dus. Na het eten zijn we teruggegaan en toen we nog een keer probeerden te betalen lukte het wel. Gelukkig hadden ze onze karren met boodschappen nog even bewaard.
Na nog een bezoekje aan een andere supermarkt (omdat Walmart niet alles had wat we nodig hadden) en nog een keer terug naar het verhuurberdrijf voor een kastje dat tijdens het rijden steeds open vliegt, kunnen we eindelijk vertrekken richting Yosemite. De rit naar Yosemite duurt ruim 3 uur en gaat recht omhoog de bergen in. De volgeladen camper zucht en puft. De camping “Hodgdon Meadows” ligt in het bos, vlak na de ingang van het park. De kampeerplekken zijn groot en hebben allemaal een picknicktafel en een BBQ, maar ze zijn schots en scheef. De borden glijden van tafel. Een toiletgebouw met een paar wc’s uit het jaar nul is alles aan faciliteiten wat er is. Maar er zijn leuke eekhoorns en mooie blauwe vogels waarvan we de naam niet weten; we noemen ze maar spotgaaien (naar de film Hungergames).
Dinsdag
Onze eerste actieve vakantiedag. Op het programma staat een wandeling van 13.5 km, voornamelijk ‘downhill’. Dat moet lukken. Om 06.00 gaat de wekker, maar we zijn al wakker vanwege de jetlag (we worden nog steeds om 03.00 allemaal wakker, maar de melatonine helpt (mij) wel om dan nog een keer in slaap te vallen). Om 07.00 moeten we al vertrekken omdat we een bus gereserveerd hebben. Het is 45 minuten rijden naar Yosemite village. Daar moeten we een parkeerplek zoeken en dan met de gratis shuttle bus naar Yosemite Lodge, waar we tickets hebben gereserveerd voor de bus naar Glacier Point. De rit naar Glacier Point duurt ruim een uur en onderweg vertelt de chauffeur van alles over de omgeving en vooral over beren. Hij doet voorkomen alsof er op elke hoek een beer uit de bosjes kan komen, maar we hebben er geen één gezien. Er zijn ongeveer 1400 (zwarte) beren in Yosemite, en alles is ‘bearproof’ gemaakt. Overal staan speciale prullenbakken die beren niet open kunnen maken en op de campings staat op elke plek ook een speciaal ‘bearproof’ kastje waar je al je eten en toiletspullen in moet bewaren als je in een tent slaapt. Ook zie je overal instructies wat je moet doen als je een beer tegenkomt.
Vanaf Glacier Point heb je het mooiste uitzicht over de half Dome, het symbool van Yosemite. Aan de overkant zie je Nevada Falls liggen, de bestemming van onze wandeling. Tegen half 11 starten we de wandeling via de Panorama Trail naar beneden. Althans, het eerste stuk gaat naar beneden, maar daarna komt er toch een flink stuk stijgen. Het is inmiddels bloedheet (ik denk een graad of 30) dus dat valt niet mee. Gelukkig hebben we 1.5 to 3 liter water per persoon bij ons. We lopen als het ware om de half Dome heen, waardoor hij er steeds een beetje anders uit ziet. De omgeving is prachtig als je het zweet uit je ogen veegt. Eindelijk gaat de route weer naar beneden en bereiken we Nevada Falls. Even zijn we bang dat we bij Vernal Falls uitgekomen zijn (die liggen beneden de Nevada Falls) maar dat is gelukkig niet zo. We zijn behoorlijk moe, maar nu hoeven we “alleen nog maar” naar beneden. Maar dat valt zwaar tegen. De weg naar beneden is één grote stenen trap vol rotsblokken. Het is heel zwaar lopen en er komt geen eind aan. We raken echt uitgeput. Eindelijk zijn we beneden aan de Nevada Falls. Maar dan ben je pas bovenaan de Vernal Falls. Ook die moet je nog helemaal naar beneden. Het water is ondertussen op en onze kuiten trillen letterlijk van vermoeidheid. Die watervallen kunnen ons op dit moment gestolen worden (ik maak maar gauw een paar foto’s, misschien vinden we ze later nog wel een keer mooi), we willen alleen nog maar stoppen met lopen. Onderaan de Vernal Falls is gelukkig een waterpomp. Dan nog het laatste stuk naar de shuttle bus. Een gewoon pad, maar ook weer zo lang, we kunnen bijna niet meer. Als we eindelijk bij de shuttle bus aan komen strompelen staat de teller op 19.8 km. We hebben geen idee waar we in godsnaam die extra 6 km gelopen hebben.
Eten maken kunnen we niet meer aan, het wordt maar weer een burger en patat (de 3e of 4e al, je raakt er hier gauw aan gewend) en om 21.00 liggen we uitgeput in bed.
Woensdag
De geplande wandeling van vandaag gaat niet door. Oorzaak: ziek door oververhitting gisteren (Jasmijn), en vreselijke spierpijn (allemaal). Jasmijn is aan de schijt (en ik slaap met mijn hoofd naast de wc) en voelt zich niet lekker. We besluiten om uit de slapen (wel tot 07.00 uur!) en de ochtend op de camping door te brengen om de was te doen. In de middag maken we een autotocht over de Tioga road helemaal naar de Tioga Pass op 3000 meter. Daarmee zijn we helemaal van de ene naar de andere kant van het park gereden. Vooral het laatste stuk is heel erg mooi, hoge bergen (we zien zelfs sneeuw op de toppen in de verte), mooie velden (meadows) en prachtige vergezichten. Vanaf het uitzichtpunt Olmstead Point kunnen de half Dome weer zien (waarop Maaike zegt: ik kan die Dome niet meer aanzien!). Bij Tenaya Lake is een strandje waar je kunt picknicken en zonnen en als je een boot hebt kun je hier varen op het meer. In het gebied rondom Tioga Pass zou ik nog wel eens willen wandelen, je kunt hier goed ‘ommetjes op gelijke (grote) hoogtes’ maken. Op Tioga Pass zijn we gestopt om even een cache op te pikken (we proberen er één per dag te doen) en daarna rijden we de hele weg weer terug. Onderwerg doen we onze eerste truc met de slang. Ik sta klaar met de filmcamera, maar er gebeuren geen Oscarwaardige dingen.
We gaan vandaag eindelijk BBQ-en (dat hoort hier echt bij het kamperen). Helaas horen wespen er kennerlijk ook bij, dus we eten al gauw in de camper. De camper is nogal donker van binnen, alles is van donker hout en er zijn weinig ramen (waarschijnlijk om de zon buiten te houden). Ik heb een hekel aan donker, dus ik vind het niet zo prettig. Door slide-out is er gelukkig wel veel loopruimte. Maar een afwasteil of een stopje in de gootsteen zou toch ook wel handig zijn. Nu moeten de dames afwassen in een emmer waar de borden niet in passen.
Maaike leest op dit moment haar 6e boek uit en het is al weer 21.00 dus de dag zal zo wel weer gauw eindigen. Morgen gaan we op weg naar Seqoia National Park.
Maandag hebben we de camper opgehaald en is onze kampeerreis dan echt begonnen. Met een taxi zijn we naar het verhuurbedrijf gegaan, waar we al om 08.30 voor de deur stonden. Eigenlijk gingen ze pas om 09.00 open, maar we mochten toch al naar binnen en werden meteen geholpen (we hadden geluk want andere Nederlanders die net terug kwamen van hun reis vertelden ons dat zij bij vertrek tot 17.00 hadden moeten wachten). We kregen uitgebreide instructies (de instructies over de slang en de “grey en black tank” deden ons erg aan de film RV denken) en na afhandeling van alle formaliteiten konden we tegen 11.00 vertrekken.
Een snelle blik door de kastjes leerde ons dat we maar beter meteen naar de Walmart konden rijden om wat fatsoenlijke kampeerspullen aan te schaffen want de uitrusting van de camper is wel erg karig. Een beetje geoefende kampeerder kan hier echt niet mee uit de voeten. Dus bij de Walmart in de buurt de uitrusting aangevuld (o.a. 4 grote plastic bekers, een fatsoelijke koekenpan, snijplank, mes, BBQ spullen), en heel veel drinken en eten voor een paar dagen ingeslagen. Staan we bij de kassa met 2 volle karren boodschappen, doet de Visa kaart het niet! Andere pasjes hebben we niet, dus we konden niet betalen. OMG! Volgens de cassiere zou het aan mijn Visa kaart liggen, maar wij geloofden dat niet, dus we gingen eerst maar even lunchen bij de Subway ernaast. Daar kon ik wel gewoon betalen met mijn Visa kaart, niks aan de hand dus. Na het eten zijn we teruggegaan en toen we nog een keer probeerden te betalen lukte het wel. Gelukkig hadden ze onze karren met boodschappen nog even bewaard.
Na nog een bezoekje aan een andere supermarkt (omdat Walmart niet alles had wat we nodig hadden) en nog een keer terug naar het verhuurberdrijf voor een kastje dat tijdens het rijden steeds open vliegt, kunnen we eindelijk vertrekken richting Yosemite. De rit naar Yosemite duurt ruim 3 uur en gaat recht omhoog de bergen in. De volgeladen camper zucht en puft. De camping “Hodgdon Meadows” ligt in het bos, vlak na de ingang van het park. De kampeerplekken zijn groot en hebben allemaal een picknicktafel en een BBQ, maar ze zijn schots en scheef. De borden glijden van tafel. Een toiletgebouw met een paar wc’s uit het jaar nul is alles aan faciliteiten wat er is. Maar er zijn leuke eekhoorns en mooie blauwe vogels waarvan we de naam niet weten; we noemen ze maar spotgaaien (naar de film Hungergames).
Dinsdag
Onze eerste actieve vakantiedag. Op het programma staat een wandeling van 13.5 km, voornamelijk ‘downhill’. Dat moet lukken. Om 06.00 gaat de wekker, maar we zijn al wakker vanwege de jetlag (we worden nog steeds om 03.00 allemaal wakker, maar de melatonine helpt (mij) wel om dan nog een keer in slaap te vallen). Om 07.00 moeten we al vertrekken omdat we een bus gereserveerd hebben. Het is 45 minuten rijden naar Yosemite village. Daar moeten we een parkeerplek zoeken en dan met de gratis shuttle bus naar Yosemite Lodge, waar we tickets hebben gereserveerd voor de bus naar Glacier Point. De rit naar Glacier Point duurt ruim een uur en onderweg vertelt de chauffeur van alles over de omgeving en vooral over beren. Hij doet voorkomen alsof er op elke hoek een beer uit de bosjes kan komen, maar we hebben er geen één gezien. Er zijn ongeveer 1400 (zwarte) beren in Yosemite, en alles is ‘bearproof’ gemaakt. Overal staan speciale prullenbakken die beren niet open kunnen maken en op de campings staat op elke plek ook een speciaal ‘bearproof’ kastje waar je al je eten en toiletspullen in moet bewaren als je in een tent slaapt. Ook zie je overal instructies wat je moet doen als je een beer tegenkomt.
Vanaf Glacier Point heb je het mooiste uitzicht over de half Dome, het symbool van Yosemite. Aan de overkant zie je Nevada Falls liggen, de bestemming van onze wandeling. Tegen half 11 starten we de wandeling via de Panorama Trail naar beneden. Althans, het eerste stuk gaat naar beneden, maar daarna komt er toch een flink stuk stijgen. Het is inmiddels bloedheet (ik denk een graad of 30) dus dat valt niet mee. Gelukkig hebben we 1.5 to 3 liter water per persoon bij ons. We lopen als het ware om de half Dome heen, waardoor hij er steeds een beetje anders uit ziet. De omgeving is prachtig als je het zweet uit je ogen veegt. Eindelijk gaat de route weer naar beneden en bereiken we Nevada Falls. Even zijn we bang dat we bij Vernal Falls uitgekomen zijn (die liggen beneden de Nevada Falls) maar dat is gelukkig niet zo. We zijn behoorlijk moe, maar nu hoeven we “alleen nog maar” naar beneden. Maar dat valt zwaar tegen. De weg naar beneden is één grote stenen trap vol rotsblokken. Het is heel zwaar lopen en er komt geen eind aan. We raken echt uitgeput. Eindelijk zijn we beneden aan de Nevada Falls. Maar dan ben je pas bovenaan de Vernal Falls. Ook die moet je nog helemaal naar beneden. Het water is ondertussen op en onze kuiten trillen letterlijk van vermoeidheid. Die watervallen kunnen ons op dit moment gestolen worden (ik maak maar gauw een paar foto’s, misschien vinden we ze later nog wel een keer mooi), we willen alleen nog maar stoppen met lopen. Onderaan de Vernal Falls is gelukkig een waterpomp. Dan nog het laatste stuk naar de shuttle bus. Een gewoon pad, maar ook weer zo lang, we kunnen bijna niet meer. Als we eindelijk bij de shuttle bus aan komen strompelen staat de teller op 19.8 km. We hebben geen idee waar we in godsnaam die extra 6 km gelopen hebben.
Eten maken kunnen we niet meer aan, het wordt maar weer een burger en patat (de 3e of 4e al, je raakt er hier gauw aan gewend) en om 21.00 liggen we uitgeput in bed.
Woensdag
De geplande wandeling van vandaag gaat niet door. Oorzaak: ziek door oververhitting gisteren (Jasmijn), en vreselijke spierpijn (allemaal). Jasmijn is aan de schijt (en ik slaap met mijn hoofd naast de wc) en voelt zich niet lekker. We besluiten om uit de slapen (wel tot 07.00 uur!) en de ochtend op de camping door te brengen om de was te doen. In de middag maken we een autotocht over de Tioga road helemaal naar de Tioga Pass op 3000 meter. Daarmee zijn we helemaal van de ene naar de andere kant van het park gereden. Vooral het laatste stuk is heel erg mooi, hoge bergen (we zien zelfs sneeuw op de toppen in de verte), mooie velden (meadows) en prachtige vergezichten. Vanaf het uitzichtpunt Olmstead Point kunnen de half Dome weer zien (waarop Maaike zegt: ik kan die Dome niet meer aanzien!). Bij Tenaya Lake is een strandje waar je kunt picknicken en zonnen en als je een boot hebt kun je hier varen op het meer. In het gebied rondom Tioga Pass zou ik nog wel eens willen wandelen, je kunt hier goed ‘ommetjes op gelijke (grote) hoogtes’ maken. Op Tioga Pass zijn we gestopt om even een cache op te pikken (we proberen er één per dag te doen) en daarna rijden we de hele weg weer terug. Onderwerg doen we onze eerste truc met de slang. Ik sta klaar met de filmcamera, maar er gebeuren geen Oscarwaardige dingen.
We gaan vandaag eindelijk BBQ-en (dat hoort hier echt bij het kamperen). Helaas horen wespen er kennerlijk ook bij, dus we eten al gauw in de camper. De camper is nogal donker van binnen, alles is van donker hout en er zijn weinig ramen (waarschijnlijk om de zon buiten te houden). Ik heb een hekel aan donker, dus ik vind het niet zo prettig. Door slide-out is er gelukkig wel veel loopruimte. Maar een afwasteil of een stopje in de gootsteen zou toch ook wel handig zijn. Nu moeten de dames afwassen in een emmer waar de borden niet in passen.
Maaike leest op dit moment haar 6e boek uit en het is al weer 21.00 dus de dag zal zo wel weer gauw eindigen. Morgen gaan we op weg naar Seqoia National Park.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
