Balanced Rock en Cole Mine Canyon

Om het beeld dat sommige mensen (?) van ons hebben maar weer eens te bevestigen: als wij op vakantie gaan, gaat het in de woestijn nog regenen! Nou ja, het waren maar 5 druppels en of Navajo Nation officieel nu echt een woestijn is weet ik niet, maar toch! Het is de laatste week of zo opvallend veel bewolkt en regelmatig zien/horen we onweer en krijgen we wat regen. Vaak blijft het gelukkig bij een paar spatten en duurt het ook niet de hele dag (vandaag stelde het ook niet veel voor, maar in de woestijn verwacht je toch echt geen druppels). En tussen de wolken schijnt nog altijd de zon.

Vanuit Flagstaff vertrokken we rond een uur of 8 vanmorgen richting Tuba City. Daar in de buurt liggen 2 minder (of helemaal niet) bekende nationale parken, te weten Balanced Rock en Cole Mine Canyon, die we wilden bekijken. Je kunt er echter alleen komen via onverharde wegen. Dat was dus een uitdaging. Het eerste doel was Balanced Rock, een plek waar een tiental stenen kogels liggen. Om hier te komen moesten we zo´n 2 mijl over een aantal onverharde wegen rijden. Het begin ging wel maar al gauw kwam er een zandheuvel waar we toch echt niet overheen durfden met de RV, dus toen zijn we maar verder gaan lopen. We stonden echt in de middle of nowhere geparkeerd en het was een beetje vreemd (en zelfs een beetje eng vanwege mogelijke schorpioenen of slangen) om daar te gaan wandelen (er was ook helemaal niemand), maar we gingen toch maar. Gelukkig hadden we de GPS coördinaten van Balanced Rock, want het was niet makkelijk te vinden. De kogels lagen in een klein dal waardoor je ze op afstand niet kon zien. Het was een heel vreemd gezicht, die paar kogels in de verder nauwelijks begroeide omgeving. We hebben niet kunnen vinden wat het precies zijn, maar met wat zoeken op Internet lijkt het erop dat de kogels een bepaald materiaal bevatten (‘shinarump’?) dat minder snel erodeert dan het omliggende materiaal. Daardoor zouden de kogels kunnen zijn ontstaan.

Het tweede doel was Cole Mine Canyon, ook hiervoor moesten we een stukje via een onverharde weg. Dit ging redelijk goed, alleen op één punt was het karrespoor zo diep dat we dreigden met de onderkant van de camper op de grond te komen. Met één wiel door de berm lukte het toch om de parkeerplaats te bereiken. Daar stonden we in één grootte leegte, niets om ons heen te zien behalve een molen en een indiaanse mevrouw die schapenwol stond te wassen. “Wat doe ik hier?” vroeg Rob dan ook. Een klein stukje verder lopen kwam je echter bij de rand van de Canyon, die je vanaf de parkeerplaats niet kon zien. De Canyon lijkt een beetje op Bryce Canyon, maar dan kleiner en met andere kleuren. Wel mooi en grappig om te bedenken dat hier dus bijna niemand komt (wij wisten het ook alleen maar dankzij de mooie website www.ontdek-amerika.nl). De indiaanse mevrouw vertelde nog dat de locale bevolking (indianen) hier bij volle maan bij elkaar komt om te dansen en de geesten te verjagen.

Na deze avonturen in de wildernis zijn we teruggereden naar de grote weg en door naar Monument Valley. Onderweg zijn we nog even gestopt voor een lunch met eigengemaakte hotdogs. We hebben vanmorgen ook al een donut gegeten (die hadden we nog niet gehad), dus we zijn weer lekker gezond (ik bedoel Amerikaans) bezig.

Monument Valley is veel bekender en daarom moesten we hier ook meteen weer 5 dollar p.p. neertellen om het park binnen te komen, zelfs als je alleen maar even het visitor centrum wilde bezoeken, zoals wij. Je kunt het park met een RV niet in omdat er alleen een 17 mile lange onverharde weg doorheen loopt. We hadden ook geen zin om weer een dure tour te boeken, dus we wilden eigenlijk alleen even bij het visitor center kijken, maar niet voor 20 dollar, dus laat maar.

We staan nu op de camping bij Goulding´s Camp Park, aan de overkant van de weg tegenover Monument Valley. Best een mooien camping, tussen de rode zandsteen rotsen. We hebben een ´full hookup´ wat zoveel betekent als dat je via je ´zwarte slang´ direct in een gat in de grond kunt poepen en dat je water (hopelijk via een andere route) uit een kraan direct in je camper kunt laten stromen.
Ze hebben hier ook een klein overdekt zembad, nogal koud, maar goed genoeg voor een snelle duik, lekkere douches, en Internet. En ten slotte natuurlijk de gebruikelijke picknicktafel en BBQ bij elke plek. We hebben in Malibu een prachtig plastic geblokt tafelkleed gekocht, zo doe je dat in Amerika. Helaas zijn hier weer veel vliegen die jacht maken op onze kippenpoten, beter dan wespen, maar je kunt bijna nooit eens rustig buiten eten. Ook hebben ze hier wel een stuk of 5 zwerfhonden en een kat rond lopen, dat vinden we ook niet al te fris.

Hopelijk kunnen we morgenochtend nog een paar mooie foto’s maken en dan gaan we al weer verder. Het reizen bevalt nog steeds goed, wij zien een hoop, Maaike heeft inmiddels al 21 boeken uit en Jasmijn ook al een heleboel. Leve de e-readers en de boekenclub!

PS Omdat jullie de foto’s zo leuk vinden, komen er hier weer een paar (en let op het konijn!)